Τι ονομάζουμε κάταγμα πέους
Με τον όρο κάταγμα πέους εννοείται η ρήξη του ινώδη χιτώνα που περιβάλει τα σηραγγώδη σώματα, όταν το πέος βρίσκεται σε πλήρη στύση. Σε στύση, ο ινώδης χιτώνας, που περιβάλει σαν σαμπρέλα ποδηλάτου το σηραγγώδες σώμα έχει πάχος 0,25-0,5 χιλιοστά, ενώ σε χάλαση το πάχος του είναι 2 χιλιοστά. Έτσι το πέος σε στύση είναι πολύ πιο ευαίσθητο σε κάκωση από αμβλύ τραυματισμό απ’ ότι το χαλαρό πέος. Παρουσιάζεται συνήθως στην κάτω (κοιλιακή) επιφάνεια του πέους και δεξιά, ενώ εξαιρετικά σπάνια μπορεί να αφορά και τις δύο πλευρές. Εμφανίζεται συνήθως σε άνδρες ηλικίας 20-50 ετών, με μεγαλύτερα ποσοστά μεταξύ 2ης και 3ης δεκαετίας της ζωής.
Δύο είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να προκύψει κάταγμα πέους:
- Πλήρης στύση
- Βίαιος τραυματισμός
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι σ’ ορισμένες περιπτώσεις η πάθηση συνοδεύεται και από ρήξη ή κάκωση της ουρήθρας, γεγονός το οποίο πρέπει απαραίτητα να διερευνάται πριν από την αντιμετώπιση της κάκωσης.
Αιτιολογικοί παράγοντες κατάγματος πέους
- Σεξουαλική επαφή (σε ποσοστό 30-60%)
- Αυνανισμός
- Εξωτερικές κακώσεις
- Μη συνειδητοί χειρισμοί κατά τη διάρκεια του ύπνου ή κατά την αλλαγή θέσης στο κρεβάτι
Συμπτώματα από κάταγμα πέους
- Ήχος κατάγματος (ο ασθενής περιγράφει ένα χαρακτηριστικό ήχο σαν να σπάει ένα “κλαδί” ή “κόκαλο”)
- Οξύς πόνος και ταυτόχρονα
- Απώλεια στύσης
- Δυσκολία στην ούρηση ή ακόμα και αδυναμία ούρησης (αν έχει γίνει και συνοδός ρήξη ουρήθρας σε ποσοστό μέχρι και 20%)
Κλινική εικόνα κατάγματος πέους
- Οίδημα, “πρήξιμο” δηλαδή, του πέους
- Αιμάτωμα, μελάνιασμα δηλαδή, το οποίο μπορεί να εντοπίζεται μόνο στο πέος και στο όσχεο ή μπορεί να επεκταθεί μέχρι και την κάτω κοιλιακή περιοχή
- Παρέκκλιση – γωνίωση του σώματος του πέους
- Ουρηθρορραγία, έξοδος δηλαδή σταγόνων αίματος από την ουρήθρα, σε συμμετοχή της ουρήθρας
Διάγνωση του κατάγματος πέους
Βασίζεται στο ιστορικό και στην κλινική εξέταση.
Σε περίπτωση αμφιβολίας ή όταν θέλουμε να επισημάνουμε το επίπεδο και την βαρύτητα της ρήξης συμπληρώνεται από τον παρακάτω απεικονιστικό έλεγχο:
- Υπερηχοτομογραφία πέους, όπου αναγνωρίζεται το αιμάτωμα και πιθανόν η θέση της ρήξης του σηραγγώδους σώματος
- Σηραγγογραφία, όπου ενίεται σκιαγραφική ουσία στα σηραγγώδη σωμάτια του πέους αναδεικνύοντας την θέση και την βαρύτητα της φλεβικής διαφυγής
- Ουρηθρογραφία, αν υπάρχει υπόνοια συμμετοχής της ουρήθρας, για την απεικόνιση της ρήξης της ουρήθρας
- Μαγνητική τομογραφία
Διαφορική διάγνωση του κατάγματος πέους
- Ρήξη ραχιαίας φλέβας ή αρτηρίας του πέους
- Πρώιμο στάδιο γάγγραινας Fournier
Θεραπεία του κατάγματος πέους
Η θεραπεία της νόσου μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική.
Η συντηρητική θεραπεία συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά στυτικής δυσλειτουργίας και θα πρέπει να εφαρμόζεται σ’ εξαιρετικά επιλεγμένες περιπτώσεις και αφού έχει ενημερωθεί ο ασθενής για τις πιθανές επιπλοκές. Η συντηρητική θεραπεία, εφαρμόζεται σπάνια και ενδείκνυται σ’ απλή κάκωση του πέους χωρίς συνυπάρχουσα ρήξη του σηραγγώδους σώματος του πέους και περιλαμβάνει:
- Παγοκύστες
- Περίδεση
- Χορήγηση αντιβιοτικών
- Ινωδολυτικά
- Αναλγητικά
- Χορήγηση σκευασμάτων που αναστέλλουν τη στύση
Η θεραπεία εκλογής του κατάγματος πέους είναι η χειρουργική αντιμετώπιση και μάλιστα ΑΜΕΣΑ μέσα σε 5 ώρες από το συμβάν. Μελέτες έχουν αναδείξει ότι με αυτό τον τρόπο μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα μετατραυματικής στυτικής δυσλειτουργίας, χωρίς βέβαια να εξαλείφεται. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης αναγνωρίζεται η ρήξη και συρράπτεται ενώ ελέγχεται και η ουρήθρα για πιθανή κάκωση αυτής. Ο έλεγχος του ασθενούς θα γίνει 1 μήνα μετά, ελέγχοντας τη στυτική λειτουργία.
Επιπλοκές του κατάγματος πέους
- Σχηματισμός ινώδους πλάκας – Ινώδης κάμψη του πέους (νόσος του Peyronie)
- Επώδυνη στύση
- Στυτική δυσλειτουργία
- Ουρηθρικό συρίγγιο
- Απόστημα
- Αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία
- Νέκρωση ακροποσθίας
- Ψευδοεκκόλπωμα
